Hadi Be Hayat, Hadi Be Hayat, Kendini Artık Kadere At

İnsan, kabındaki sonsuzluk. İçini kendiyle aldatan bir yalnız. Elbette yorgun düşüyoruz. Elbette şarkılarımız var. Akıl sır ermez sessizliğe. Sen dahi hatırlayamazsın kendini. Kendini unutmak, kendinden yola çıkıp da kendine kavuşamamak. Akıl sır ermez ana. Yine şans senden yana. Yine yaşadığın an çıktı karşına. Yine kapadın gözlerini. Yine duydun gecenle sarmaş dolaş bir başka parçayı. Judas Priest’in Run Of The Mill parçası peşine taktı ruhunu. Duygularını uyandırmak için sarstı. Kendini dışarı at. Darmadağınık bir gece sokaklarını toplayadursun. Biraz sonsuzluğun çalkalansın, dışa taşsın. Herkes andan kovulacak. An yaşayana küsmez. Hiç dile getiremesen de, kelimeler suskunluğun dikişleri. Hikayelerini yırt, kendini kadere at. Kaderin müsvettesi olmaz. Yalnızlığının taslağı yok. Tekrarlar kendine inanmanı zorlaştırabilir. Tekrar başlamak daha mı farklı? Söylediklerin kime ait hiç düşünüyor musun? Dudakların seni dinlemiyor mu? Geveze rolüne mi çıktın yine? Oyunu sindiremedin mi içine? Küçük varışlar, küçük yarışlar. Hayatı benden duyduğunu unut. Kendime bile hiç doğruyu söyleyemedim. Karanlığa aydınlıktan önce yetişmeye çalıştım. Yıldızlar da, aklım da yerindeydi. Tanıklık hırsızlık. Sana ait olmayanı başkasından çalmak. Aklından geçiyor kalabalık. Seni günaha sokuyor yalnızlık. Saatler seni hayallere daldırıp, daldırıp çıkarıyor. Zamandan bağımsız saatler. İçinde bir köşe seni oturtmuş. Odan kaybolmuş. Birazcık da olsa anımsat gözlerini. Birazcık da olsa sür adımlarını. Varmak hep paylaşıldı. Gün olur yolun kalanıyla vedalaşma zamanında karşılaşırız. Gün olur hiç sormayız. Bilebildiğimizle yetinir, ayrılırız. Herkesin kalana katkısı var. Sana hiç kalmayacak sanma. Senin de payına düşecek yalnızlıktan. Bence de saçma. Kuyrukta ateş almayı beklercesine sıralanmış, rengarenk kaselerdeki mumlar, ayrı köşelerde birer boş soda şişesi, kibirli diye yargılamayın, olup bitene tepeden bakan bir mavi masa lambası, yazıcı, telefon, kalemler, üzeri yolunu şaşırmış gerçeklerle lekelenmiş kağıtlar, hep aciz olduğunu bildiğim bir klima kumandası, sanki kestiriyormuş gibi yan yatmış bir bilgisayar kamerası, not kağıdıyla namahrem yerlerini örtmüş çıplak bir cd kutusu, sanki dağınıklığa çelişki katmak istercesine eksik olmamış bir dantel çok önemli şeyler anlatıyormuşum gibi etrafımda pür dikkat. Ayrıntılarla ne zamandır oynuyorsun? Daha küçücük müydün yaşadığın anda gizlendiğinde? Seni kimse bulamayacak orada saklandığın sürece. Doğmak gizlenmektir. Elbet sevileceksin, elbet saçlarının sırrı okşanacak. Görmek de, duymak da hep günah oldu. Karşılaşmak yalnızlığını aldatmak mıdır? Bir kadını düşüncelerinde okşayarak çizmek yalnızlık mıdır? Yoksa özlem midir? Neden insan sevdiğine hep yalnızlığında rastlar? Neden bir arada olmak ayrı düşürür de, ayrı olmak kavuşturur? Kadın yokluğunun bir armağanı ise, bugün de yalnızlığın yıl dönümü. İçimlesin, senden saklasam da. İçimlesin, uzak olsan da. Hepimizin bir penceresi yok mu? O uzaklar hepimize sokulmadı mı? O tuzaklar hepimize kurulmadı mı? Acı da çektik, sevinç de duyduk. Hiç sevilmeye küsmedik ki. Hiç şarkılara küsmedik. Hem ağladık, hem güldük, hiç yılmadık. Dinledik, kaybolduk. Ne zaman ki bir adam sokak lambasının altında yalnızlığıyla buluştu, karşısındaki denize neden diye sordu. Rüzgar zihnini yordu, saçlarında cevabını fısıldadı. Yalnızlığın senin gözlerin, yalnızlığın senin dudakların, yalnızlığın senin kalem tutan elin. Yalnızlığın bir kadının omuzlarından hayat gibi akıp düşen çıplaklığı. Suskunluksa kör sokak. Duvarına elveda yazıp da geri dönen kadınlar. Belki de bir başka şehir, bir başka pencere. Bakışlarımı oyala, yine mahcup, sana geç kaldım. Bir melodi mırıldanıyorsun. Karanlığın içinde bir patika evrenin içinde eriyip sonsuzlaşan. Kimi yerde yağmur, kimi yerde gözyaşı. Kimi yerde bir ağaç altı, kimi yerde bir deniz kenarı. Eriyip sonsuzlaşan bakışlar. Açık pencereler, kapalı gözler. Tüm masallar uykuda. Hala ele avuca sığmayan küçük bir öykünün peşinde. Yalnızlık ne kadar da kolay kışkırtılıyor. Ennio Morricone’nin Cinema Paradiso film müzikleri beni baştan çıkarttı.